مفرد مذکر غائب

این مطلب هم از استادم بزرگوارم آقای مظاهری سیف
گوارای وجودتان

خودپنداره_سالم

اگر ما دو نگرش به خود داشته باشیم، می توانیم از فراز و نشیب های زندگی به خوبی بگذریم.
یکم، خودت را آفریده خدا بدان چنان که همچون مدال افتخاری درخشان بر سینه خالقت می درخشی و او با آفرینش تو به خودش آفرین گفت. خودت را غرق در لطف و مهربانی او ببین و به خودت افتخار کن و بدان که گل سرسبد آفرینش هستی.

دوم، خودت را مخلوقی کوچک و ضعیف در گسترۀ ناشناخته و شگفت انگیز آفرینش ببین. تو چه می دانی خداوند به دیگران چه لطفها کرده و چه سر و سرّی با آنها دارد. پس خودت را از همه کوچکتر بدان و به خداوند بخشنده و مهربان پناه ببر.

تو به هر دو نگرش نیاز داری. گاهی نگرش اول گره گشای زندگی ات می شود و گاهی نگرش دوم راه گشای شکوفایی ات خواهد شد.

هر دو نگرش را داشته باش. خودت می فهمی که چه موقع از کدام پنجره به خودت نگاه کنی.